Po weekendowych wydarzeniach coraz częściej dopada mnie myśl, czy to ma sens. Czy sens ma dalsza walka. Bo obrana przeze mnie droga na pewno jest słuszna, w to nie wątpię i nie zwątpiłem. Wątpię w ludzi. Czasami brak sił, by walczyć. By znowu stanąć do walki samemu. Może i w sercach mamy to samo, ale dzieli nas tak wiele.
"Jesteśmy rodem wielkich Ariów", za takich przynajmniej się uważamy. Czy rzeczywiście tak jest? Czy jesteśmy taką elitą? Czy tacy ludzie jak my zmieniają świat? Czy w ogóle mogą go zmienić? Fakt, jesteśmy mocni i pierwsi do picia czy do bicia. Ale czy wyłącznie o to w tym chodzi? Musimy być twardzi i niezłomni, nie tylko w walce czy przy kieliszku. Musimy odznaczać się przede wszystkim twardym charakterem. Siła i męstwo jest wewnątrz nas. Niezłomność, trzeźwość i upór pozwolą nam znaleźć się tam, gdzie już dawno powinniśmy być. Nie możemy być menelami, zarzyganymi albo zaszczanymi żulami. Brak umiaru obnaża słabość, co kłóci się z wyobrażeniem i własnym wysokim mniemaniem.
A to, kto jest większym lewakiem czy mniejszym, nie ma obecnie żadnego znaczenia. Żałosne jest to, że zawsze najgłośniej szczeka kundel, który ma najmniej zębów. Dlatego zmieniajmy świat, zaczynając od siebie. I wymagajmy też przede wszystkim od siebie. Dopiero potem od innych.
Deranged
Ten hearts, one beat. One hundred hearts, one beat. Ten thousand hearts, one beat. We are born to fight and to die and to continue the flow, the flow of our people.
Robert Jay Mathews
1953-1984
